- DAPHNIS
- I.DAPHNISGraece Δαφνὶς, item Δαφνίνη, Daphnitis, Plin. Ins. Aethiopiae, in Arabico sinu, unde Casia Daphnitis forre dicta, quod ex ea afferebatur, ut omnium praestantissima, quippe proxime accedens ad cinnamomum, et ob id ἰςοκίνναμωμον quoque appellatum. Ei proin pretium a Mangonibus ad trecentos denarios factum esse, scribit Plin. vide Salmas. ad Solin. p. 1306. De Daphnoide vero vide supra ubi de Alexandrea Lauru.II.DAPHNISGrammaticae artis Magister, memoratur Plinio l. 7. c. 29. Pretium hominis in servitio geniti maximum ad hanc diem, (quod equidem compererim,) fuit Grammaticae artis Daphnidis Cn. Pisaurensi vendente, et M. Scauro Principe Civitatis III. M. DCC. sestertiis licente. vide et Suet. l. de Grammat. et Rhetor. ubi eum a Lenaeo MelissaeoΠανὸς ἄγημα, per cavillationem nominis, dici consuevisle, addit. Dapbnis enim, ille fabulis decantatus, Panis fuit delitium. Meleager,Αἰπολικαὶ ςύριγγες εν οὔρε???ι μηκέτι Δάφνιν.Φωνεῖτ᾿ αἰγιβάτῃ Πανὲ χάριζόμεναι.Pan autem pecoribus praeerat; et pecorum magistris; Virg. Bucol. Eclog. 11. v. 33.Pan curat oves, oviumque magistrosunde per cavillationem nominis Πανὸς αγημα eum dicebat, non Panis delitias, ut Daphnis suit, sed pecus. Salmas. ad Solin. p. 41.III.DAPHNISLyciae regio et opp. Aegypti ad Pelusium Herodot. Item, regiunc, Thessaliae, quam peneus fluv. perluit, ubi Daphne a Phoebo amata. Fuit etiam subutbanum in ora Ponti ad sinistram, quod Sergium vocant, et in ipsis Ponti faucibus ad dextram navigantibus portus. Steph.IV.DAPHNISMilesius, et Paenius Ephesinus, aedem Milesii Apollinis symmetriis Ionicis instituêrunt, teste Vittuv. Nempe postquam Apollinis Didymaei templum, quod in Milesiorum agro fuit, a Xerre combustum esser, a Milesiis id refectum est, operi praefectis Paenio et Daphnide. vide infra Poenius.V.DAPHNIScubicularius Nicocratis, Cyrenensis Tyranni, a fratre huius Leandro, in caedem heri corruptus Polyaen. l. 8.VI.DAPHNISet Idaeus, filii Paridis ex Oenone.VII.DAPHNISfons in delitioso Antiochiae nemore, de quo supra. Quem cum multi Castalium appellarent, horum errorem acriter reprehendit Guil. Tyrius, fontem hunc Musis sacrum Poetisque decantatissimum, non in Syria, ad Orontem fluv. sed in Phocide Graeciae reg. ad montem Parnassum, fuisse docens. Obtinuit nihilominus non apud vulgus solum, sed etiam apud Eruditos, ut et montem Antiochiae imminentem Parnassum vocarent et fontem, e radicibus eius manantem, Castalium, ut ex Sozom. et Marcellino docet Casaub. ad Spartian. in Hadr. Agathias Epigramm. Poeta,Μηδὲν ἀπαγγείλας εἰς Α᾿ντιόχειαν ὀδίτα,Μὴ πάλιν οἰμώξῃ χεύματα Καςταλίης, etc.vide supra in voce Daphne.VIII.DAPHNISiuvenis Siculus, Mercurii fil. Bucolici carminie inventor. Hic cum formosissimus esset, cum nympha quadam, quae mutuo eius amore tenebatur, ita pepigit, ut qui prior fidem violaslet, uttoque lumine orbarretur. Cuius sponisionis immemor Daphnis, cum novis sese amoribus implicuisset. irati Dii, quos stipulationis suae testes illi adhibuêrunt, Daphnin excaecarunt. Suid. Versuum Bucoliorum auctor habetur. Diodor. Sic. Bibl. Hist, l. 4. c. 86.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.